جایگاه امامت در کلام امام رضا ع 2

#جایگاه_رفیع_امامت

ادامه بحث امام شنسی در نظر امام رضا علیه السلام

متن روایت :

إِنَّ الْإِمَامَةَ خَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلَ ع بَعْدَ النُّبُوَّةِ وَ الْخُلَّةِ مَرْتَبَةً ثَالِثَةً وَ فَضِیلَةً شَرَّفَهُ بِهَا وَ أَشَادَ بِهَا ذِکْرَهُ فَقَالَ إِنِّی جٰاعِلُکَ لِلنّٰاسِ إِمٰاماً فَقَالَ الْخَلِیلُ ع سُرُوراً بِهَا- وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى- لٰا یَنٰالُ عَهْدِی الظّٰالِمِینَ فَأَبْطَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ إِمَامَةَ کُلِّ ظَالِمٍ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ صَارَتْ فِی الصَّفْوَةِ ثُمَّ أَکْرَمَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِأَنْ جَعَلَهَا فِی ذُرِّیَّتِهِ أَهْلِ الصَّفْوَةِ وَ الطَّهَارَةِ ...

إِنَّ الْإِمَامَةَ زِمَامُ الدِّینِ وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِینَ وَ صَلَاحُ الدُّنْیَا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّ الْإِمَامَةَ أُسُّ الْإِسْلَامِ النَّامِی وَ فَرْعُهُ السَّامِی بِالْإِمَامِ تَمَامُ الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصِّیَامِ وَ الْحَجِّ وَ الْجِهَادِ وَ تَوْفِیرُ الْفَیْ‌ءِ وَ الصَّدَقَاتِ وَ إِمْضَاءُ الْحُدُودِ وَ الْأَحْکَامِ وَ مَنْعُ الثُّغُورِ وَ الْأَطْرَافِ

ترجمه متن :

امامت مساله ای است که خداوند اختصاص داد ابراهیم را به آن بعد از نبوت و فضیلتی قرار داد که شرافت داد ابراهیم را به آن و در قرآن نیز به آن اشاره فرموده است . و ابراهیم عرض کرد : از ذریه من هم امام قرار خواهی داد؟ و خداوند فرمود امامت عهد من است که به ظالمین نمی رسد. و این آیه امامت هر ظالمی را نفی میکند. و برگزیدگان خداوند امام می شوند.

امامت زمام دین است و باعث نظام مسلمین است و صلاح دنیا و عزت مومنین است و ریشه دین است و فرع بالارونده دیناست. تمام نماز با امام است و تمام زکات و روزه حج و جهاد و فیء و صدقات و حدود و احکام حفظ مرز ها با امام است.

کافی، 1 ، 199-200

شروط ولایت عهدی

#شرط_قبول_ولایت_عهدی

حضرت مولانا ابی الحسن الرضا علیه السلام ولایتعهدی را قبول فرمود لکن به شرائطی که قابل توجه است :

وَ أَنَا أَقْبَلُ ذَلِکَ عَلَی أَنِّی لَا أُوَلِّی أَحَداً وَ لَا أَعْزِلُ أَحَداً وَ لَا أَنْقُضُ رَسْماً وَ لَا سُنَّةً وَ أَکُونُ فِی الْأَمْرِ مِنْ بَعِیدٍ مُشِیراً فَرَضِیَ مِنْهُ بِذَلِکَ 

فرمود : قبول میکنم ولایت عهدی را بر این شرط که :

✋ اول : کسی را بر امری متولی و منصوب نکنم.

✋ دوم : کسی را عزل نکنم.

✋ سوم : رسم و سنی را نقض نکنم

✋ چهارم : در امر خلافت تنها مشاور باشم.

📚 بحارالانوار مجلد۴۹،صفحه۱۳۰