جایگاه امامت در کلام امام رضا ع3

#مقام_رفیع_امامت

ادامه روایت شریف امام رضا ع در تبیین مقام امامت

متن روایت :

الْإِمَامُ یُحِلُّ حَلَالَ اللَّهِ وَ یُحَرِّمُ حَرَامَ اللَّهِ وَ یُقِیمُ حُدُودَ اللَّهِ وَ یَذُبُّ عَنْ دِینِ اللَّهِ وَ یَدْعُو إِلَى سَبِیلِ رَبِّهِ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ الْحُجَّةِ الْبَالِغَةِ الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی الْأُفُقِ بِحَیْثُ لَا تَنَالُهَا الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَارُ الْإِمَامُ الْبَدْرُ الْمُنِیرُ وَ السِّرَاجُ الزَّاهِرُ وَ النُّورُ السَّاطِعُ

ترجمه روایت :

امام حلال خدا را حلال میکند و حرام خدا را حرام میکند و اقامه حدود الهی میکند و از دین خدا دفاع میکند و به سوی خدا دعوت میکند . امام مثل خورشید درخشنده است و به نورش عالم را روشن میکند. در افق است که دست و چشم مردم به آ دسترسی ندارند . امام مثل ماه منیر است و ستاره درخشنده و نور ساطع

جایگاه امامت در کلام امام رضا ع 2

#جایگاه_رفیع_امامت

ادامه بحث امام شنسی در نظر امام رضا علیه السلام

متن روایت :

إِنَّ الْإِمَامَةَ خَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا إِبْرَاهِیمَ الْخَلِیلَ ع بَعْدَ النُّبُوَّةِ وَ الْخُلَّةِ مَرْتَبَةً ثَالِثَةً وَ فَضِیلَةً شَرَّفَهُ بِهَا وَ أَشَادَ بِهَا ذِکْرَهُ فَقَالَ إِنِّی جٰاعِلُکَ لِلنّٰاسِ إِمٰاماً فَقَالَ الْخَلِیلُ ع سُرُوراً بِهَا- وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى- لٰا یَنٰالُ عَهْدِی الظّٰالِمِینَ فَأَبْطَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ إِمَامَةَ کُلِّ ظَالِمٍ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ صَارَتْ فِی الصَّفْوَةِ ثُمَّ أَکْرَمَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِأَنْ جَعَلَهَا فِی ذُرِّیَّتِهِ أَهْلِ الصَّفْوَةِ وَ الطَّهَارَةِ ...

إِنَّ الْإِمَامَةَ زِمَامُ الدِّینِ وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِینَ وَ صَلَاحُ الدُّنْیَا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّ الْإِمَامَةَ أُسُّ الْإِسْلَامِ النَّامِی وَ فَرْعُهُ السَّامِی بِالْإِمَامِ تَمَامُ الصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ الصِّیَامِ وَ الْحَجِّ وَ الْجِهَادِ وَ تَوْفِیرُ الْفَیْ‌ءِ وَ الصَّدَقَاتِ وَ إِمْضَاءُ الْحُدُودِ وَ الْأَحْکَامِ وَ مَنْعُ الثُّغُورِ وَ الْأَطْرَافِ

ترجمه متن :

امامت مساله ای است که خداوند اختصاص داد ابراهیم را به آن بعد از نبوت و فضیلتی قرار داد که شرافت داد ابراهیم را به آن و در قرآن نیز به آن اشاره فرموده است . و ابراهیم عرض کرد : از ذریه من هم امام قرار خواهی داد؟ و خداوند فرمود امامت عهد من است که به ظالمین نمی رسد. و این آیه امامت هر ظالمی را نفی میکند. و برگزیدگان خداوند امام می شوند.

امامت زمام دین است و باعث نظام مسلمین است و صلاح دنیا و عزت مومنین است و ریشه دین است و فرع بالارونده دیناست. تمام نماز با امام است و تمام زکات و روزه حج و جهاد و فیء و صدقات و حدود و احکام حفظ مرز ها با امام است.

کافی، 1 ، 199-200

جایگاه امامت در کلام امام رضا ع

#جایگاه_رفیع_امامت

امامت" مبحثی دقیق و البته نیاز مند به توضیح و بیان معصوم علیه السلام

روایتی طولانی ولی بسیار بسیار زیبا از امام رضا علیه السلام در کافی شریف نقل شده است که در چند پست قمت های زیبای آنرا برای مطالعه قرار میدهیم.


✋ عن عبد العزیز بن مسلم قال: کنا مع الرضا علیه السلام بمرو فاجتمعنا فی الجامع یوم الجمعة فی بدء مقدمنا فأداروا أمر الإمامة وذکروا کثرة اختلاف الناس فیها، فدخلت على سیدی علیه السلام فأعلمته خوض الناس فیه، فتبسم علیه السلام ثم قال: یا عبد العزیز جهل القوم وخدعوا عن آرائهم ... وأمر الإمامة من تمام الدین، ولم یمض صلى الله علیه وآله حتى بین لامته معالم دینهم وأوضح لهم سبیلهم وترکهم على قصد سبیل الحق، وأقام لهم علیا علیه السلام علما وإمام ... إن الإمامة أجل قدرا وأعظم شأنا وأعلا مکانا وأمنع جانبا وأبعد غورا من أن یبلغها الناس بعقولهم، أو ینالوها بآرائهم، أو یقیموا إماما باختیارهم ...


☝ ترجمه متن :
عبدالعزیز بن مسلم میگوید همراه امام رضا علیه السلام بودیم در مسجد مرو و در مسجد روز جمعه جمع شده بودیم. بحث امامت به میان آمد اختلافات کثیر مطرح شد. خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم و ماجرا را عرض کردم.
امام رضا علیه السلام تبسمی کرد و فرمود : ای عبدالعزیز ! مردم جاهل اند و در نظراتشان فریب خوردند.
امر امامت تمام دین است و رسول الله صلی الله علیه و آله از دنیا نرفت مگر اینکه معالم دین را بیان فرمود و راه را روشن نمود و سپس ترک کرد امت را و علی را به عنوان علم و امام مشخص کرد.
قدر امامت اجلّ است و شأنش عظیم است و جایگاهش بالاست و هرکسی حق ورود به حیطه آنرا ندارد و غور و تفکر در آن بعید و دور است از اینکه عقل ناقص مردم به آن پی ببرد یا با نظراتشان به آن دست پیدا کنند و یا امامی به اختیار خودشان نصب کنند.

📚 کافی ، ۱ ، ۱۹۸